پیشگیری از کیست مویی به روش های زیر توصیه می شود
برای پیشگیری از این عارضه، توجّه به چند نکته ساده کفایت می کند:
۱- کوتاه نگه داشتن موهای ناحیه بین دو باسن(ترجیحاً با استفاده ازداروی نظافت سنّتی).
۲- شستشوی منظّم: حمام کردن یا دوش گرفتن روزانه برای تمیز نگه داشتن ناحیه کیست توصیه می شود اگرچه به نظر می رسد استفاده از وان آب گرم در پیشگیری از عفونت کیست موثرتر از دوش گرفتن باشد.
۳- خشک نگه داشتن ناحیه به ویژه استفاده از لباس هاس زیر نخی و جاذب رطوبت.
۴- پرهیز از نشستن طولانی مدت روی صندلی.
۵- در افرادی که تعریق زیادی دارند، کم کردن تعریق در این ناحیه نیز می تواند تا حدّی کمک کننده باشد.
۶- پوشیدن لباس سبک و گشاد.
۷- جلوگیری از اضافه وزن.
۸- با توجه به آن چه در سطور فوق گذاشت درباره کیست مویی ، ایجاد تعادل در سودای بدن می تواند ما را از ابتلا به این بیماری نجات دهد؛ لذا مجددا توصیه می کنم این مقاله را بخوانید:
چند سوال:
– آیا ممکن است این ضایعه بدخیم شود؟ عفونت های پیلونیدال درمان نشده ممکن است باعث ایجاد سینوس های ترشح کننده متعدد( و گاهی باعمق زیاد) شوند ولی به ندرت در آنها تغییرات بدخیمی گزارش شده است.
– آیا کیست پیلونیدال از طریق لیزر قابل درمان است؟ در مورد درمان با لیزر باید گفت که متاسفانه استفاده این عنوان به روشی برای جلب مشتری تبدیل شده است. لیزر وسیله ای است که پزشک در حین جراحی خود می تواند از آن استفاده کند ولی به خودی خود، یک روش جدید جراحی نیست که بتواند مزایای خاصی نسبت به روش های دیگر داشته باشد . بنابراین این کلمه نباید شما را فریب دهد.
کیست مویی در پایین کمر
کیست پیلونیدال یا کیست مویی از وجود یک کیسه کوچک پوستی حاوی مو در قسمت پایین کمر، در فاصله بین دو باسن و کمی بالاتر از مقعد ایجاد می شود. این حفره که ممکن است اندازه ای به قطر یک الی چند سانتیمتر داشته باشد، گاهی چیزی بیش از یک فرورفتگی حاوی چند موی پیچیده نیست و توسط چند سوراخ ریز به سطح پوست راه دارد.
این کیست مستعد ابتلا به عفونت است. کیست مویی در مردان شایعتر است. عفونت کیست معمولاً در اوایل بزرگسالی آغاز میشود.
این مشکل گاهی بدون علامت است و فقط در معاینه، سوراخ های ریز پوستی در فاصله بین دو باسن دیده می شود. گاهی نیز ترشحات چرکی یا خونابه از سوراخ های مذکور خارج می گردد.
اگر مجرای این سوراخ ها بسته شود، ترشحات چرکی داخل حفره تجمع پیدا می کنند و باعث ایجاد آبسه می شوند که با درد شدید همراه است.
علت
این بیماری بیشتر در افراد پر مو دیده می شود و بیشتر شامل حال کسانی است که شغل های نشسته دارند، به همین علت به آن بیماری رانندگان هم گفته می شود.
بعضی علت آن را فرورفتن موهای این ناحیه به داخل پوست می دانند.
بیشتر بیماران هنگامی مراجعه می کنند که مو وارد بدن شده و یک عفونت موضعی ایجاد کند. بعد از آن به مرور زمان به صورت یک آبسه در آید و موجب درد و توده پشت (بالای شکاف باسن ) می گردد.
علایم شایع
در صورت عفونت نکردن کیست، علامتی وجود ندارد. با ایجاد عفونت، علایم زیر بروز میکنند:
ورم، درد، قرمزی و احساس درد با لمس
تب و لرز
ترشح چرک
درد موقع نشستن
* اگر هنگام نشستن احساس ناراحتی میکنید، یک بالش مخصوص در محل نشستن خود قرار دهید.
درمان کیست عفونی شده معمولا شامل برش آبسه و تخلیه چرک از آن و گاهی جراحی به منظور برداشتن کل ناحیه عفونی میباشد
عوامل افزایش دهنده خطر تعریق زیاد بدن
پوشیدن لباس تنگ
پیشگیری
لیزر موهای زاید برای پیشگیری از ایجاد بیماری و پیشگیری از عود پس از جراحی موثر است.
حمام کردن یا دوش گرفتن روزانه برای تمیز نگهداشتن ناحیه کیست
پوشیدن لباس سبک و گشاد
جلوگیری از چاقی
درمان
عفونت کیست، با مصرف آنتیبیوتیک و جراحی قابل درمان است.
در صورت عفونت کیست، از حمام آب گرم برای تخفیف درد استفاده کنید. در یک لگن آب گرم به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه بنشینید و این کار را هر چند بار که لازم است تکرار کنید.
درمان کیست عفونی شده معمولا شامل برش آبسه و تخلیه چرک از آن و گاهی جراحی به منظور برداشتن کل ناحیه عفونی میباشد. التیام زخم جراحی ممکن است چند ماه به طول انجامد، زیرا زخم باید از عمق ترمیم شود.
یک تکه گاز استریل باید برروی زخم قرار داد تا هم امکان هواخوردن زخم وجود داشته باید و هم از ساییده شدن لباسها به زخم جلوگیری شود.جراحی کیست مویی
بهترین درمان آن است که بیمار سریع تر مورد عمل جراحی قرار گیرد، چون هر چه زمان بگذرد وسعت کیست مویی بیشتر شده و سوراخ های جدیدی روی پوست ظاهر می شوند.
در مواردی که فرد دچار آبسه (تجمع چرک در محل) شده باشد، با روش بی حسی موضعی و ایجاد برش در محل آبسه، تخلیه چرک صورت می گیرد و با شستشوی منظم، علائم التهابی آبسه مرتفع خواهد شد و پس از رفع التهاب، عمل جراحی اصلی که همان خارج کردن کیست است انجام می گیرد.
در مواردی که کیست عفونت نکرده است، یا ترشحات از مجرای کیست وجود دارد، ولی عفونت یا التهاب دیده نمی شود، از همان ابتدا عمل جراحی برای خارج کردن تمام کیست انجام می گیرد.
انواع روش های جراحی
۱- جراحی به روش باز: در این روش، کیست حاوی مو پس از انجام بیهوشی عمومی و یا بی حسی از کمر خارج می شود و محل عمل بخیه نمی شود. در نتیجه حفره ای به جا خواهد ماند که تدریجا از کف پر خواهد شد. اندازه این حفره به اندازه کیست بستگی دارد و به زبان ساده ممکن است به اندازه یک گردو و حتی یک پرتقال باشد. از محل عمل تا حدود یک هفته ترشحاتی خارج می شود و پس از آن تدریجا ترشحات کم می شود و پس از حدود دو تا سه ماه، به طور کامل توسط بافت های اطراف پر خواهد شد.
۲- جراحی به روش بسته : در این روش، کیست حاوی مو پس از انجام بیهوشی عمومی و یا بی حسی از کمر خارج می شود و محل عمل بخیه زده می شود و حدود ده روز بعد، بخیه ها کشیده می شوند.
مراقبت های پس از عمل
۱- در روش جراحی باز پس از اتمام عمل جراحی، محل زخم با پانسمان فشرده پر می شود و بسته به نظر پزشک پس از یک الی دو روز پانسمان خارج خواهد شد. در این زمان حفره ای تو خالی وجود خواهد داشت که علیرغم ظاهر ترسناکی که دارد فاقد خطر جدی است.
لازم است که روزانه دو تا سه مرتبه در لگن آب گرم که حاوی چند قطره بتادین است، نشست، طوری که زخم داخل آب ولرم غوطه ور شود و آب به آن نفوذ کند و ترشحات آن را تمیز کند. سپس موضع خشک می شود و با گاز مرطوب روی آن پوشانده می شود.
بافت طبیعی که تدریجا در این مکان تشکیل می شود رنگ قرمز یا صورتی دارد. گاهی نیز بافت زرد رنگی ایجاد می شود که لازم است با کشیدن گاز مرطوب به روی آن، تمیز گردد. در صورتی که این کار باعث درد شدید شود، می توان قبل از آن چند قطره محلول بی حس کننده مثل لیدوکائین داخل زخم ریخت و پس از چند دقیقه کار تمیز کردن را شروع نمود.
مصرف داروی مسکن در موارد درد شدید توصیه می شود.
بسته به صلاحدید پزشک، گاهی از پمادهایی که رشد بافت را تسریع می کنند، یا پمادهایی که بافت های غیر مفید را حل می کنند استفاده می شود.
حجم ترشحات پس از یک هفته کاهش پیدا می کند و فرد پس از یک هفته می تواند فعالیت های خود را شروع کند.
۲- در روش جراحی بسته کیست مویی، به طور معمول پانسمان اولیه به مدت سه الی پنج روز در محل حفظ می شود و در صورت تداوم ترشحات، تعویض پانسمان توصیه می شود.
بسته به نظر پزشک گاهی پماد چرک خشک کن موضعی یا داروی چرک خشک کن خوراکی تجویز می شود. بسته به نظر پزشک، گاهی در محل زخم درن گذاشته می شود. درن لوله ای است که ترشحات را از محل زخم خارج می کند ( در مورد مراقبت از درن از پزشک خود راهنمایی بگیرید).
معمولا بخیه ها پس از یک الی دو هفته خارج می شوند و پس از حدود یک هفته فعالیت های خود را می توانید آغاز کنید.
منبع:تبیان
